In de proloog verontschuldigt de schrijver, Chaucer, zich
alvast voor wat gaat komen. Dit is helemaal onterecht. Ed Franck zet opnieuw
een prachtig stukje literatuur in een nieuw daglicht door het pareltje nog eens
op te blinken met zijn vlotte schrijfstijl. The
Canterburry Tales konden niet beter herwerkt worden dan in Slagveld van gebroken harten. Het boek
is niet alleen vernieuwend, maar ook verrassend, geloofwaardig en verpakt in
een mooi jasje.
Een kunstwerk van onschatbare waarde
Dit boek kon esthetisch niet mooier zijn. Het is een unieke
ervaring om dit boek te lezen. Alleen al de prenten van Carll Cneut maken het
een pareltje. De portretten scheiden de verhalen subtiel van elkaar, terwijl de
rode tekst letterlijk voor een rode draad zorgt in het boek. Op die manier
slaagt Ed Franck er feilloos in om deze losse vertellingen aan elkaar te
rijgen. De rode prenten tussendoor zijn een prachtige ondersteuning voor het
verhaal zonder het te overdrijven of het einde te verklappen. De portretten
lijken een duistere kant te hebben, alsof ieder verhaal een duister detail van
het personage dat verteld bloot geeft. Het geeft een heel bijzondere kijk op de
karakters die aan het woord zijn, want telkens verandert de verteller in het
boek. Er is dan ook steeds een lichte wijziging in de schrijfstijl van Ed
Franck bij ieder personage. De abdis’ verhaal is geschreven aan de hand van
meer verheven woorden, terwijl het verhaal van de molenaar meer schunnige
woorden bevat. De schrijver anderzijds breekt een beetje met de gewone
prozastijl door een dichtvorm te hanteren. Je wordt met andere woorden iedere
keer opnieuw verrast.
Middeleeuwen worden realiteit
De bovenstaande titel lijkt onmogelijk,
toch is het boek zodanig realistisch geschreven, dat het wel degelijk mogelijk
is. Je wordt zo opgeslorpt door het verhaal omdat het ontzettend realistisch is
geschreven. Het is net of een groep mensen op vakantie gaan met de bus en
daarbij afspreken om elk een verhaal te vertellen. Ed Franck beschrijft de
reacties van de groepsleden zo nauwkeurig dat het echte mensen zouden kunnen
zijn waarmee je op reis vertrekt. Je bent telkens benieuwd wat het volgende
verhaal zal zijn. Je leeft zodanig mee dat je op het einde zelf nadenkt over
een mogelijk verhaal. De portretten ondersteunen mee de vorming van de
personages en zorgen voor een
realistische schetsing van de personages en hun
uiterlijke kenmerken, dat je ze in levende lijve kunt voorstellen zonder een
ideaal beeld te scheppen. De middeleeuwen worden op die manier in een hip en
hedendaags jasje gestoken zonder de historische waarde te laten slabakken.
In muzische termen zou je dus kunnen besluiten dat onze
dirigent Ed Franck een prachtige prestatie heeft neergezet aan de hand van een
symfonie van Geoffrey Chaucer. De penseelstrijker Carll Cneut zorgde ervoor dat
het plaatje compleet was. Slagveld van
gebroken harten is met andere woorden een verkeerde titel voor deze
prachtige leeservaring waarbij de haren op je hele lijf recht komen te staan
door de realistische blik op The
Canterburry Tales. Dit boek maakt je warm om zelf op pad te gaan en
verhalen te vertellen. Want wat is er leuker dan samen gezellig verhalen te
vertellen?
Bibliografie
Een prent van Carll Cneut. (2013, augustus 23).
Opgeroepen op december 6, 2015, van Condituur:
http://www.confituurboekhandels.be/nieuws/een-prent-van-carll-cneut-gratis-bij-aankoop-van-een-van-de-4-titels-van-ed-franck-en-carll-cneut
Franck, E. (2013). Slagveld
van gebroken harten. Leuven: Davindsfonds.
Mooij,
J. (1979). De motivering van literaire waardeoordelen. Opgehaald van
dbnl: http://www.dbnl.org/tekst/mooi002moti01_01/colofon.htm
