Slagveld van gesmolten harten

In de proloog verontschuldigt de schrijver, Chaucer, zich alvast voor wat gaat komen. Dit is helemaal onterecht. Ed Franck zet opnieuw een prachtig stukje literatuur in een nieuw daglicht door het pareltje nog eens op te blinken met zijn vlotte schrijfstijl. The Canterburry Tales konden niet beter herwerkt worden dan in Slagveld van gebroken harten. Het boek is niet alleen vernieuwend, maar ook verrassend, geloofwaardig en verpakt in een mooi jasje.

 

Een kunstwerk van onschatbare waarde

Dit boek kon esthetisch niet mooier zijn. Het is een unieke ervaring om dit boek te lezen. Alleen al de prenten van Carll Cneut maken het een pareltje. De portretten scheiden de verhalen subtiel van elkaar, terwijl de rode tekst letterlijk voor een rode draad zorgt in het boek. Op die manier slaagt Ed Franck er feilloos in om deze losse vertellingen aan elkaar te rijgen. De rode prenten tussendoor zijn een prachtige ondersteuning voor het verhaal zonder het te overdrijven of het einde te verklappen. De portretten lijken een duistere kant te hebben, alsof ieder verhaal een duister detail van het personage dat verteld bloot geeft. Het geeft een heel bijzondere kijk op de karakters die aan het woord zijn, want telkens verandert de verteller in het boek. Er is dan ook steeds een lichte wijziging in de schrijfstijl van Ed Franck bij ieder personage. De abdis’ verhaal is geschreven aan de hand van meer verheven woorden, terwijl het verhaal van de molenaar meer schunnige woorden bevat. De schrijver anderzijds breekt een beetje met de gewone prozastijl door een dichtvorm te hanteren. Je wordt met andere woorden iedere keer opnieuw verrast.

Middeleeuwen worden realiteit

De bovenstaande titel lijkt onmogelijk, toch is het boek zodanig realistisch geschreven, dat het wel degelijk mogelijk is. Je wordt zo opgeslorpt door het verhaal omdat het ontzettend realistisch is geschreven. Het is net of een groep mensen op vakantie gaan met de bus en daarbij afspreken om elk een verhaal te vertellen. Ed Franck beschrijft de reacties van de groepsleden zo nauwkeurig dat het echte mensen zouden kunnen zijn waarmee je op reis vertrekt. Je bent telkens benieuwd wat het volgende verhaal zal zijn. Je leeft zodanig mee dat je op het einde zelf nadenkt over een mogelijk verhaal. De portretten ondersteunen mee de vorming van de personages en zorgen voor een

realistische schetsing van de personages en hun uiterlijke kenmerken, dat je ze in levende lijve kunt voorstellen zonder een ideaal beeld te scheppen. De middeleeuwen worden op die manier in een hip en hedendaags jasje gestoken zonder de historische waarde te laten slabakken.

(Een prent van Carll Cneut, 2013)

In muzische termen zou je dus kunnen besluiten dat onze dirigent Ed Franck een prachtige prestatie heeft neergezet aan de hand van een symfonie van Geoffrey Chaucer. De penseelstrijker Carll Cneut zorgde ervoor dat het plaatje compleet was. Slagveld van gebroken harten is met andere woorden een verkeerde titel voor deze prachtige leeservaring waarbij de haren op je hele lijf recht komen te staan door de realistische blik op The Canterburry Tales. Dit boek maakt je warm om zelf op pad te gaan en verhalen te vertellen. Want wat is er leuker dan samen gezellig verhalen te vertellen?

Bibliografie

Een prent van Carll Cneut. (2013, augustus 23). Opgeroepen op december 6, 2015, van Condituur: http://www.confituurboekhandels.be/nieuws/een-prent-van-carll-cneut-gratis-bij-aankoop-van-een-van-de-4-titels-van-ed-franck-en-carll-cneut

Franck, E. (2013). Slagveld van gebroken harten. Leuven: Davindsfonds.

 Mooij, J. (1979). De motivering van literaire waardeoordelen. Opgehaald van dbnl: http://www.dbnl.org/tekst/mooi002moti01_01/colofon.htm