Slagveld van gesmolten harten

In de proloog verontschuldigt de schrijver, Chaucer, zich alvast voor wat gaat komen. Dit is helemaal onterecht. Ed Franck zet opnieuw een prachtig stukje literatuur in een nieuw daglicht door het pareltje nog eens op te blinken met zijn vlotte schrijfstijl. The Canterburry Tales konden niet beter herwerkt worden dan in Slagveld van gebroken harten. Het boek is niet alleen vernieuwend, maar ook verrassend, geloofwaardig en verpakt in een mooi jasje.

 

Een kunstwerk van onschatbare waarde

Dit boek kon esthetisch niet mooier zijn. Het is een unieke ervaring om dit boek te lezen. Alleen al de prenten van Carll Cneut maken het een pareltje. De portretten scheiden de verhalen subtiel van elkaar, terwijl de rode tekst letterlijk voor een rode draad zorgt in het boek. Op die manier slaagt Ed Franck er feilloos in om deze losse vertellingen aan elkaar te rijgen. De rode prenten tussendoor zijn een prachtige ondersteuning voor het verhaal zonder het te overdrijven of het einde te verklappen. De portretten lijken een duistere kant te hebben, alsof ieder verhaal een duister detail van het personage dat verteld bloot geeft. Het geeft een heel bijzondere kijk op de karakters die aan het woord zijn, want telkens verandert de verteller in het boek. Er is dan ook steeds een lichte wijziging in de schrijfstijl van Ed Franck bij ieder personage. De abdis’ verhaal is geschreven aan de hand van meer verheven woorden, terwijl het verhaal van de molenaar meer schunnige woorden bevat. De schrijver anderzijds breekt een beetje met de gewone prozastijl door een dichtvorm te hanteren. Je wordt met andere woorden iedere keer opnieuw verrast.

Middeleeuwen worden realiteit

De bovenstaande titel lijkt onmogelijk, toch is het boek zodanig realistisch geschreven, dat het wel degelijk mogelijk is. Je wordt zo opgeslorpt door het verhaal omdat het ontzettend realistisch is geschreven. Het is net of een groep mensen op vakantie gaan met de bus en daarbij afspreken om elk een verhaal te vertellen. Ed Franck beschrijft de reacties van de groepsleden zo nauwkeurig dat het echte mensen zouden kunnen zijn waarmee je op reis vertrekt. Je bent telkens benieuwd wat het volgende verhaal zal zijn. Je leeft zodanig mee dat je op het einde zelf nadenkt over een mogelijk verhaal. De portretten ondersteunen mee de vorming van de personages en zorgen voor een

realistische schetsing van de personages en hun uiterlijke kenmerken, dat je ze in levende lijve kunt voorstellen zonder een ideaal beeld te scheppen. De middeleeuwen worden op die manier in een hip en hedendaags jasje gestoken zonder de historische waarde te laten slabakken.

(Een prent van Carll Cneut, 2013)

In muzische termen zou je dus kunnen besluiten dat onze dirigent Ed Franck een prachtige prestatie heeft neergezet aan de hand van een symfonie van Geoffrey Chaucer. De penseelstrijker Carll Cneut zorgde ervoor dat het plaatje compleet was. Slagveld van gebroken harten is met andere woorden een verkeerde titel voor deze prachtige leeservaring waarbij de haren op je hele lijf recht komen te staan door de realistische blik op The Canterburry Tales. Dit boek maakt je warm om zelf op pad te gaan en verhalen te vertellen. Want wat is er leuker dan samen gezellig verhalen te vertellen?

Bibliografie

Een prent van Carll Cneut. (2013, augustus 23). Opgeroepen op december 6, 2015, van Condituur: http://www.confituurboekhandels.be/nieuws/een-prent-van-carll-cneut-gratis-bij-aankoop-van-een-van-de-4-titels-van-ed-franck-en-carll-cneut

Franck, E. (2013). Slagveld van gebroken harten. Leuven: Davindsfonds.

 Mooij, J. (1979). De motivering van literaire waardeoordelen. Opgehaald van dbnl: http://www.dbnl.org/tekst/mooi002moti01_01/colofon.htm

Heer Halewijn / Karel Verleyen en Jan H. Verbanck

“Heer Halewijn zong een liedekijn; al wie dat hoorde wou bij hem zijn.” (Verleyen & H. Verbanck, 1999, p.5) Dit is het begin van het bloedstollende boek Heer Halewijn (Verleyen & H. Verbanck,1999) dat het verhaal vertelt van Reinhilde en de prachtige liederen van Halewijn die haar naar hem toezuigen. Daarom gaat ze tegen ieder verbod in en neemt het vurigste paard uit haar vaders stal om deze mysterieuze man te zoeken. Het jonge meisje vindt hem dan ook en stort zich zonder het te beseffen in een avontuur met moeilijke keuzes waarbij niets is wat het lijkt.

Oud en nieuw in harmonie

Allereerst springt de stijl van het boek onmiddellijk in het oog. Ieder hoofdstuk start met een stukje van de oorspronkelijke Middelnederlandse tekst. Dit fragment vormt de basis van het hoofdstuk waarbij de auteurs dieper ingaan op de personages en de mogelijke psychologische verklaringen voor Halewijn zijn gedrag en Reinhildes redenen om hem te willen kennen. De fragmenten uit het originele gedicht en de tekst van Verleyen en Verbanck zorgen voor een mooie samenloop van oud en nieuw waarbij je kan vergelijken voor jezelf en een hypothetische onderliggende betekenis kan achterhalen van deze ridderroman. Het boek vormt een prachtig evenwicht daardoor tussen toen en nu waarbij een hedendaagse thematiek op een originele manier in een ridderlijk jasje wordt gestopt.

Het boek komt tot leven

Vervolgens vond ik het boek opmerkelijk realistisch geschreven. Het fictieve verhaal wordt zo nauwkeurig beschreven dat het op een waargebeurd verhaal begint te lijken als je het leest. Door de details zoals de klederdracht van Reinhilde die uitvoerig besproken wordt, het borduren, het bidden en de aansprekingstitels en namen van de personages maken het levensecht zodat het aanvoelt alsof je je opnieuw in de middeleeuwen begeeft. Al deze kleine details zorgen ervoor dat het verhaal naadloos aansluit bij de reële wereld zodat het moeilijk wordt om fictie en non-fictie van elkaar te onderscheiden. Ook de psychologische diepgang van de personages maakt hen quasi echte mensen met een middeleeuwse gedachtegang. Het zijn geen vlakke karakters maar dynamische personen die de lijn tussen goed en kwaad doen vervagen en elk hun motieven en problemen hebben. Een goed voorbeeld hiervan is de goedhartige broer van Reinhilde die een meisje wil verkrachten om zichzelf te bewijzen aan zijn vader. Dit alles zorgt voor een realistische scène in het aloude Cycou.

Een mooi liedekijn

Je kan dus besluiten dat Karel Verleyen en Jan H. Verbanck een prachtig boek hebben uitgebracht dat je meteen bij de haren vat en je meesleurt naar de fascinerende middeleeuwen. Het verhaal komt opnieuw tot leven door de dynamische schetsen van dit heroïsch gedicht waar een vrouw de heldin is. De stijl op zich is ook heel origineel door de hoofdstukken die telkens beginnen met de oorspronkelijke tekst. Het is dus een avontuur dat je achterover doet leunen in de sofa en je doet tijdreizen naar toen maar tegelijkertijd een beetje naar nu.

Wil je meer weten over de hoofdauteur Karel Verleyen? Sterker nog, wil je weten welke verhalen hij nog meer herwerkt heeft? Heer Halewijn is namelijk niet zijn enige herwerking. Bezoek dan zeker en vast deze website: http://home.scarlet.be/~kv171909/halewijn.html

Bibliografie

Een Hollandse variant op Salomé. (2013, december 14). Opgeroepen op juli 29, 2015, van annoo1900: http://anno1900.nl/2013/12/15/de-hollandse-variant-op-salome/heer-halewijn-plaat-18-henricus/

Karel Verleyen Jeugdauteur. (sd). Opgeroepen op juli 29, 2015, van Scarlet: http://home.scarlet.be/~kv171909/halewijn.html

Mooij, J. (1979). De motivering van literaire waardeoordelen. Opgehaald van dbnl: http://www.dbnl.org/tekst/mooi002moti01_01/colofon.htm

Verleyen, K., & Verbanck, J. H. (1999). Heer Halewijn. Leuven: Davidsfonds/Infodok.